همای بی قرینه

‌ ‌ من انتخاب کرده ام شاد باشم حتی وقتی هیچ چیز آن طور که می خواهم نیست ، حتی در اوجِ مشکلاتم من یاد گرفته ام در دلِ بدترین اتفاقات هم بگردم و بهانه ای برایِ لبخند ، پیداکنم من یاد گرفته ام بخندم ، حتی وقتی دلیلی برایِ خندیدن نیست ... آدمِ بی غمی نیستم ، من هم دلم می گیرد ! اما نه منتظرِ کسی می مانم که آرامم کند ، نه در انتظارِ دستی ، که از راه برسد ، و نوازشم کند ... نیازی به دلسوزیِ هیچ کس ندارم ! من خوب کردنِ حالِ خودم را بلد شده ام ...

و قوی بودن را ؛ به تمامِ تسلیم شدن ها ترجیح داده ام ! ‌ ‌