همای بی قرینه

خـوبی خیـال اینه که شروع و پایانش دست خودته،  نه کسی می‌تونه به زور وارد بشه، نه کسی که بهش فکر می‌کنی، می‌تونه با پای خودش بره بیرون ، می‌تونی دستاش رو بگیری، توی خیالت بزنی بیرون، بری وسط بزرگ‌راه، با صدای بلند بخندی و به اولین بوسه فکر کنی. توی خیال زمان نمی‌گذره، گذشته‌ای وجود نداره و کسی خاطره نمی‌شه، آدمای خیال‌پرداز نه متوهمن نه دیوونه، اونا فقط شیرینی رویاهاشون رو به تلخی واقعیت ترجیح می‌دن. اما من هم خیال‌پردازم، هم دیوونه. من اگه توی خیالم نتونم بهت فکر کنم، اگه نتونم دوستت داشته باشم، دیگه چه اهمیتی داره که چقدر عمر کنم؟